Մերուժան Խաչատրյան. «Այս նկարը ստեղծվել է այն մտքից, թե որքան անհեռատեսորեն միամիտ էինք, երբ նախապատմություններով լեցուն անցյալի օրինակները իմանալով չզգացինք, թե ինչպես համարյա ակնհայտորեն ծրագրվեց և իրագործվեց հայությանը բնաջնջելու սատանայական այդ ծրագիրը: Եվ ի հակառակ դրան, ու փառք Աստծո, մենք դեռ կանք ու պիտի լինենք»:

Կոմիտաս վարդապետի կերպարը դրոշմված է իբրև Հայող Ցեղասպանության խորհդանիշ: Լինելով Կոմիտաս վարդապետի մտերիմ ընկերը, Եղիշե Թադևոսյանը նրա մահից հետո ցանկացավ վարդապետին պատկերել ոչ թե որպես ողբերգություն կրող, այլ զարթոնք մարմնավորող, հույսի և լույսի՝ Կոմիտաս: Նկարիչն իրեն հարազատ իմպրեսիոնիստական լուծումներով արարեց Կոմիտասի կերպարը՝ ցույց տալով նրա նուրբ և զգայուն ներաշխարհի հերոսականացումը:

Սիրուն Երեցիան. «Ցեղասպանության ժամանակ միլիոնավոր հայերի սպանեցին և նրանց հետ վարվեցին որպես մեկանգամյա օգտագործման առարկաների հետ կվարվեին: Սա էր բառացիորեն Թուրքիայի մտադրությունը»:

Ստեփան Ադրանիկյանը պատկերել է Արևմտահայ բանաստեղծ Սիամանթոյին, նույնքան լեցուն սիմվոլիզմով և ռոմանտիզմով ինչպես պոետի պոեզիան էր:

Հարուստ երևակայության և նուրբ զգացումների տեր բանաստեղծը երգում է հայրենիքի զավակների արյունոտ ճակատագիրը, ստեղծում ցնցող տրամադրությունների մթնոլորտ։ Սակայն Սիամանթոյի ստեղծագործությունն, ողբերգական պատկերների հետ միասին, ունի նաև լավատեսական բովանդակություն: Նկարագրելով թուրք բարբարոսների խոշտտանգումներին ենթարկված հայ ժողովրդի ողբերգական սարսափները, Սիամանթոն պատմության դասերի մեջ խտացրել է դարերի վրեժը և ազատագրական պայքարի կոչել Հայորդուն՝ նրա հերոսական մաքառումները հուսավառելով կյանքի և գոյության, պատվի և արդարության, լույսի և գեղեցկության իդեալի հավատով։ Սիամանթոյի ստեղձագործությունը ազգային երևույթ է ու հենց դրա շնորհիվ էլ ունի համամարդկային բովանդակություն։ Նա մեծ տաղանդով երգել է իմպերիալիզմի դարաշրջանում ոչնչացող փոքր ժողովրդի ողբերգությունը՝ ատելություն տածելով ամեն տեսակ բռնության նկատմամբ։

1915 թվականին նա գտնվում էր այն խմբի մեջ, և որին նույնպես, Անկարա քաղաքից ոչ հեռու մի ձորում, թուրք խուժանները տանջեցին վայրենաբար` զենքով, բրիչներով, քարերով, կացիններով։ Պատմում են, որ մյուս օրը թուրք բաշիբոզուկներն Անկարայի փողոցներում շրջում էին հայ մտավորականների տարազներով։