home

100

ՏԱՐԻ

100

ԱՐՎԵՍՏ

ԱՌԱՔԵԼՈՒԹՅՈՒՆ

Հայոց Ցեղասպանությունն իր անջնջելի հետքն է թողել մեր հոգու և պատության մեջ ու որպես վշտի, կարոտի, հույսի անդրադարձ՝ շղթայաբար հյուսվել հայոց կերպարվեստում: Եթե մարդկային լեզուն անզոր է արտահայտել այն, ինչ կատարվեց 1915 թ.-ին, ապա արվեստի լեզուն ի զորու է դա անել: Հայ հայտնի արվեստագետների տարբեր սերունդներ շարունակաբար անդրադարձել են մեծ ոճրագործությանը, և նրանց ստեղծագործություններում միշտ իրենց ուրույն տեղն են գրավել Ցեղասպանությանը նվիրված աշխատանքները: Ստեղծված գործերի շնորհիվ՝ հայ արվեստագետներն արդեն իսկ սեփական ներդրումն են ունենցել Հայոց Ցեղասպանության հարցը համաշխարային ճանաչում ստանալու գործընթացում: Այդ աշխատանքներից շատերը ցուցադրվել էին, շատերն էլ մինչ օրս մեզ անհայտ էին:

ՏԵՍ ԱՎԵԼԻՆ

100 Տարի

ՄՇԱԿՈՒԹԱՅԻՆ ՑԵՂԱՍՊԱՆՈՒԹՅՈՒՆ

Որևէ ժողովրդի կամ էթնիկ խմբի մշակույթը ոչնչացնելու նպատակով իրականացված գործողությունները ազգային-մշակութային ցեղասպանություն են կոչում: Օսմանյան կայսրությունում հայ բնակչության զանգվածային կոտորածներին ու տեղահանությանը համընթաց երիտթուրքական կառավարությունը կանխամտածված և ծրագրավորված կերպով ձգտել է ոչնչացնել նաև հայկական քաղաքակրթության նյութական վկայությունները:

ՀԱՅՈՑ ՑԵՂԱՍՊԱՆՈՒԹՅՈՒՆ

Ցեղասպանությունը մարդկանց կազմակերպված բնաջնջումն է` նրանց կոլեկտիվ գոյությանը վերջ դնելու հիմնական նպատակով: Օսմանյան կայսրությունում և հարակից շրջաններում 1915-1923 թվականներին իրագործված հայերի բնաջնջումն անվանում են Հայոց ցեղասպանություն: Այդ կոտորածները ծրագրվել և կազմակերպվել են Օսմանյան կայսրությունում երիտթուրքերի, իսկ հետագայում ավարտին հասցվել քեմալական կառավարության կողմից:

ՏԵՍ ԱՎԵԼԻՆ

100 Արվեստ

Հայոց Ցեղասպանության ցավը, որը 100 տարի շարունակաբար վերածնվում է յուրաքանչյուր ծնվող հայի հետ, իր ուրույն արտացոլումն ունի հայ կերպարվեստում: Հայաստանում և Սփյուռքում ապրող բազում հայ հայտի արվեստագետներ ստեղծել են կտավներ, որոնք խոսուն վկաներն են հայոց մեծ ցավի, կորստի և կարոտի: Այս գործերը նաև ձոն են հայի կենսունակ գենի՝ վերածնվելու, ապրելու, արարելու մեծ կամքին: Ցեղասպանությունը՝ ոճրի այն տեսակն է, որը վաղեմության ժամկետ չունի: Մարդկային լեզուն երբեմն անզոր է փոխանցելու այն, ինչը հնարավոր է արտահայտել արվեստով: Այս 100 արվեստի գործը՝ շարունակաբար աշխարհին ցույց կտա և կպատմի հայի չսպիացող վերքի, միլիոնավոր անմեղ նահատակների, ավերված բնօրրանների, քարուքանդ վանքերի, կորուսյալ երկրի և անսահման հավատքի մասին: Արվեստի ուժը անհերքելի է, և ստեղծված գործը՝ հավերժ:

Արվեստագետ.

Մկրտիչ Սեդրակյան

Վերնագիր.

1915 թվական, 1960

Վայր.

Հայաստանի Ազգային պատկերասրահ, Երևան

Արվեստագետ. Մկրտիչ Սեդրակյան
Վերնագիր. 1915 թվական, 1960
Վայր. Հայաստանի Ազգային պատկերասրահ, Երևան

Մկրտիչ Սեդրակյանի «1915 թվական» կտավում մեկ պատկերի մեջ արտահայտված է Օսմանյան կայսրության կողմից կազմակերպված հայերի բնաջնջման նպատակով իրագործման 3 փուլերը: 1-ին փուլ՝ հայ տղամարդկանց զորակոչում օսմանյան բանակ, զինաթափում և սպանդ թուրք զինակիցների կողմից, 2-րդ փուլ՝ հայ մտավորականների և ազգային ընտրանու ոչնչացում, 3-րդ փուլ՝ կանանց, երեխաների, ծերերի ջարդ, տեղահանությամբ մինչև սիրիական անապատ:

Սովետական Հայաստանում, մինչև 60-ական թթ.-ներն արգելված էր հայ արվեստագետներին անդրադառնալ Հայոց Ցեղասպանության արհավիրքներին: Եվ միայն, 1965 թ.-ին, երբ Ծիծեռնակաբերդում կառուցվեց Հայոց Ցեղասպանության զոհերին նվիրված Եղեռնի կոթողը, արգելքի պատնեշը կարծես վերացավ:

Արվեստագետ.

Հովհաննես Զարդարյան

Վերնագիր.

Հայերի գաղթը դեպի Արարատ, 1975

Վայր.

Նկարչի ընտանիքի հավաքածու

Արվեստագետ. Հովհաննես Զարդարյան
Վերնագիր. Հայերի գաղթը դեպի Արարատ, 1975
Վայր. Նկարչի ընտանիքի հավաքածու

Հովհաննես Զարդարյանը ծնվել է 1918 թ.-ին, Կարսում (Արևմտյան Հայաստան): Ցեղասպանության ժամանակ, Զարդարյանները նույնպես բռնում են գաղթի ճամփան և այդ կորուսյալ հայրենիքի ապրումները արտահայտվեցին «Հայերի գաղթը դեպի Արարատ» կտավում: Հովհաննես Զարդարյանը ոգու ազատություն ունեցող նկարչ էր, նա ասում էր.«Ամեն մարդ ունի իր երազանքը: Ծնվելուց սկսվում է այդ երազանքը և ինչ-որ մի բան դրդում է մարդուն, որպեսզի նա կարողանա ինչ որ մի բան ասի: Կարևորը խոսք ասելն է, երբ դու կարողանում ես քո զգացմունքները արտահայտել կտավի վրա, դա հսկայական մեծ երջանկություն է»:

Արվեստագետ.

Արմեն Աթայան

Վերնագիր.

Փրկիչ եկեղեցի, 2015

Վայր.

Նկարչի հավաքածու

Արվեստագետ. Արմեն Աթայան
Վերնագիր. Փրկիչ եկեղեցի, 2015
Վայր. Նկարչի հավաքածու

Նկարիչը իմպրեսիոնիստական ոգով պատկերել է Անիի ավերակներում վեր խոյացած այդքան ցավ ու տանջանք տեսած կիսաքանդ, բայց դեռ կանգուն եկեղեցին:

Անին պատմական Հայաստանի 11-րդ մայրաքաղաքն է եղել, որը մի ժամանակ հայտնի էր որպես «հազար ու մեկ եկեղեցիների քաղաք»: Քաղաքը հիմնադրվել է 5-րդ դարում, հետագա դարերի ընթացքում Անին բազմիցս ենթարկվել է օտար նվաճողների հարձակումներին՝ հրաշագեղ Անին իրենց ենթարկելու նպատակով: Օսմանյան Թուրքիայի կողմից իրականացված Հայոց Ցեղասպանության արդյունքում բնակչությունը բռնի ուժով տեղահանվեց իր հայրենի հողից: Անիի ավերակները մնացին օտար նվաճողների՝ թուրքերի ձեռքում, ովքեր բազմիցս փորձել են աղավաղել հայոց պատմությունը՝ Անին իրենց հայրենիքի մաս ներկայացնելու անհիմն փորձեր կատարելով:

Արվեստագետ.

Վալենտին Պոդպոմոգով

Վերնագիր.

Ռեքվիեմ, 1981

Վայր.

Երևանի Ժամանակակից արվեստի թանգարան

Արվեստագետ. Վալենտին Պոդպոմոգով
Վերնագիր. Ռեքվիեմ, 1981
Վայր. Երևանի Ժամանակակից արվեստի թանգարան

Վալենտին Պոդպոմոգովը, ով մոր կողմից հայ էր, խորապես մտահոգված էր 1915 թ.-ի Հայոց Ցեղասպանությամբ: Որպես ցավի ու հուզմունքի արտահայտում, նա մի շարք կտավներ է ստեղծել նվիրված Ցեղասպանությանը, որոնցից ամենամոնումետալը այս աշխատանքն է. Ամբողջությամբ քարուքանդ եղած, երբևէ բնակեցված հողը, ուր միայն հեռվում երևում է հրաշքով կանգուն մնացած եկեղեցին: Եկեղեցուց պոկված հսկա զանգը և դեռ ավերվածության հետևանքով չհանդարտված փոշին՝ ամբողջությամբ վերապրել է տալիս 1915 թ.-ի արհավիրքները: Սակայն, որպես հույսի և փրկության շող, նշմարվում է սև երկինքը ճեղքած Աստծո լույսը:

ՏԵՍ ԱՎԵԼԻՆ

Ցուցադրիր Արվեստի Գործ

Այստեղ Դուք կարող եք վերբեռնել Ձեր արվեստի գործը՝ նվիրված Հայոց Ցեղասպանությանը: Վերբեռնած ստեղծագործությունը կտեղադրվի ԴԻՏԻՐ ԱՐՎԵՍՏԻ ԳՈՐԾ բաժնում:
Ուշադրություն. կայքը պատասխանատվություն չի կրում ԴԻՏԻՐ ԱՐՎԵՍՏԻ ԳՈՐԾ բաժնում վերբեռնած աշխատանքների հեղինակային իրավունքների իրական և ոչ իրական լինելու հարցում: Հեղինակային իրավունքի հնարավոր խախտում նկատելու դեպքում խնդրում ենք գրել
[email protected] էլ. հասցեով:

ԴԻՏԻՐ ԱՐՎԵՍՏԻ ԳՈՐԾ

Արվեստագետ.

Ադրիանա Անգոլյան