home

100

ՏԱՐԻ

100

ԱՐՎԵՍՏ

ԱՌԱՔԵԼՈՒԹՅՈՒՆ

Հայոց Ցեղասպանությունն իր անջնջելի հետքն է թողել մեր հոգու և պատության մեջ ու որպես վշտի, կարոտի, հույսի անդրադարձ՝ շղթայաբար հյուսվել հայոց կերպարվեստում: Եթե մարդկային լեզուն անզոր է արտահայտել այն, ինչ կատարվեց 1915 թ.-ին, ապա արվեստի լեզուն ի զորու է դա անել: Հայ հայտնի արվեստագետների տարբեր սերունդներ շարունակաբար անդրադարձել են մեծ ոճրագործությանը, և նրանց ստեղծագործություններում միշտ իրենց ուրույն տեղն են գրավել Ցեղասպանությանը նվիրված աշխատանքները: Ստեղծված գործերի շնորհիվ՝ հայ արվեստագետներն արդեն իսկ սեփական ներդրումն են ունենցել Հայոց Ցեղասպանության հարցը համաշխարային ճանաչում ստանալու գործընթացում: Այդ աշխատանքներից շատերը ցուցադրվել էին, շատերն էլ մինչ օրս մեզ անհայտ էին:

ՏԵՍ ԱՎԵԼԻՆ

100 Տարի

ՄՇԱԿՈՒԹԱՅԻՆ ՑԵՂԱՍՊԱՆՈՒԹՅՈՒՆ

Որևէ ժողովրդի կամ էթնիկ խմբի մշակույթը ոչնչացնելու նպատակով իրականացված գործողությունները ազգային-մշակութային ցեղասպանություն են կոչում: Օսմանյան կայսրությունում հայ բնակչության զանգվածային կոտորածներին ու տեղահանությանը համընթաց երիտթուրքական կառավարությունը կանխամտածված և ծրագրավորված կերպով ձգտել է ոչնչացնել նաև հայկական քաղաքակրթության նյութական վկայությունները:

ՀԱՅՈՑ ՑԵՂԱՍՊԱՆՈՒԹՅՈՒՆ

Ցեղասպանությունը մարդկանց կազմակերպված բնաջնջումն է` նրանց կոլեկտիվ գոյությանը վերջ դնելու հիմնական նպատակով: Օսմանյան կայսրությունում և հարակից շրջաններում 1915-1923 թվականներին իրագործված հայերի բնաջնջումն անվանում են Հայոց ցեղասպանություն: Այդ կոտորածները ծրագրվել և կազմակերպվել են Օսմանյան կայսրությունում երիտթուրքերի, իսկ հետագայում ավարտին հասցվել քեմալական կառավարության կողմից:

ՏԵՍ ԱՎԵԼԻՆ

100 Արվեստ

Հայոց Ցեղասպանության ցավը, որը 100 տարի շարունակաբար վերածնվում է յուրաքանչյուր ծնվող հայի հետ, իր ուրույն արտացոլումն ունի հայ կերպարվեստում: Հայաստանում և Սփյուռքում ապրող բազում հայ հայտի արվեստագետներ ստեղծել են կտավներ, որոնք խոսուն վկաներն են հայոց մեծ ցավի, կորստի և կարոտի: Այս գործերը նաև ձոն են հայի կենսունակ գենի՝ վերածնվելու, ապրելու, արարելու մեծ կամքին: Ցեղասպանությունը՝ ոճրի այն տեսակն է, որը վաղեմության ժամկետ չունի: Մարդկային լեզուն երբեմն անզոր է փոխանցելու այն, ինչը հնարավոր է արտահայտել արվեստով: Այս 100 արվեստի գործը՝ շարունակաբար աշխարհին ցույց կտա և կպատմի հայի չսպիացող վերքի, միլիոնավոր անմեղ նահատակների, ավերված բնօրրանների, քարուքանդ վանքերի, կորուսյալ երկրի և անսահման հավատքի մասին: Արվեստի ուժը անհերքելի է, և ստեղծված գործը՝ հավերժ:

Արվեստագետ.

Գալուստ Գյոդել

Վերնագիր.

Լևիտացիա, 2003

Վայր.

Երևանի Ժամանակակից արվեստի թանգարան

Արվեստագետ. Գալուստ Գյոդել
Վերնագիր. Լևիտացիա, 2003
Վայր. Երևանի Ժամանակակից արվեստի թանգարան

Գալուստ Գյոդել. «Լինելով փորձարարական արվեստագետ, ես տարիներ շարունակ աշխատել եմ տարբեր խմբերում: «Լևիտացիա»-ն (ազատ թռիչք) դարձավ Ցեղասպանությանը նվիրված շարքի մի մասնիկ, ինչի մտադրությունն, անկեղծ ասած, ի սկզբանե չունեի: Ինձ համար գոյություն ունեն երկու հիմնական մոտեցումներ, որ կարելի է կիրառել. առաջինը այն է, երբ պետք է որոշել ինչ անել, հաջորդը իրականանցնելն է ու միայն հետո փորձել հասկանալ, թե ինչ է ստեղծվել: Այս շարքը կյանքի կոչվեց ենթագիտակցության ազատ որոնումների արդյունքում: Այն ստեղծելուց հետո հասկացա, որ անհրաժեշտ փորձառություն էր Ցեղասպանությանը նվիրված շարք ստեղծելը, և այն դարձավ ինձ համար թերապիա, որպեսզի ես կարողանամ շարունակել ապրել: «Լևիտացիա»-ի բոլոր դիմանկարներն ինքնադիմանկարներ են»:

Արվեստագետ.

Հարություն Կալենց

Վերնագիր.

Գրող Վիվան Ճիտեջյանի (Չիտեճյանի), 1957

Վայր.

Հայաստանի Ազգային պատկերասրահ, Երևան

Արվեստագետ. Հարություն Կալենց
Վերնագիր. Գրող Վիվան Ճիտեջյանի (Չիտեճյանի), 1957
Վայր. Հայաստանի Ազգային պատկերասրահ, Երևան

Արմեն Եսայանց (արվեստագիտության թեկնածու). «Հարություն Կալենցի արվեստում կենտրոնացված է մի ողջ սերնդի ցավ: Կալենցի գեղարվեստական ժառանգությունում Եղեռնի թեման արտահայտվել է թե ուղղակի, և թե անուղղակի կերպով: Կալենցը ասում էր. Այնտեղ օտարության մեջ, հայկական դեմքերը կարծես հայրենիքի մի մասը լինեին: Դիմանկարն ինձ համար նաև բնանկար է և էլի շատ բան: Դիմանկարներն իմ հայրենիքն են»:

Արվեստագետ.

Սիրուն Երեցյան

Վերնագիր.

Ծաղկունք, 1988

Վայր.

Մասնավոր հավաքածու

Արվեստագետ. Սիրուն Երեցյան
Վերնագիր. Ծաղկունք, 1988
Վայր. Մասնավոր հավաքածու

Սիրուն Երեցիան. «Այս կտավը ներկայացնում է սերունդներին Ցեղասպանությունից հետո: Ցեղասպանությունը մասնատեց մեր գլուխները (մեր ինքնությունը) մեր մարմիններից (մեր հայրենիքից)»:

Արվեստագետ.

Արմեն Աթայան

Վերնագիր.

Փրկիչ եկեղեցի, 2015

Վայր.

Նկարչի հավաքածու

Արվեստագետ. Արմեն Աթայան
Վերնագիր. Փրկիչ եկեղեցի, 2015
Վայր. Նկարչի հավաքածու

Նկարիչը իմպրեսիոնիստական ոգով պատկերել է Անիի ավերակներում վեր խոյացած այդքան ցավ ու տանջանք տեսած կիսաքանդ, բայց դեռ կանգուն եկեղեցին:

Անին պատմական Հայաստանի 11-րդ մայրաքաղաքն է եղել, որը մի ժամանակ հայտնի էր որպես «հազար ու մեկ եկեղեցիների քաղաք»: Քաղաքը հիմնադրվել է 5-րդ դարում, հետագա դարերի ընթացքում Անին բազմիցս ենթարկվել է օտար նվաճողների հարձակումներին՝ հրաշագեղ Անին իրենց ենթարկելու նպատակով: Օսմանյան Թուրքիայի կողմից իրականացված Հայոց Ցեղասպանության արդյունքում բնակչությունը բռնի ուժով տեղահանվեց իր հայրենի հողից: Անիի ավերակները մնացին օտար նվաճողների՝ թուրքերի ձեռքում, ովքեր բազմիցս փորձել են աղավաղել հայոց պատմությունը՝ Անին իրենց հայրենիքի մաս ներկայացնելու անհիմն փորձեր կատարելով:

ՏԵՍ ԱՎԵԼԻՆ

Ցուցադրիր Արվեստի Գործ

Այստեղ Դուք կարող եք վերբեռնել Ձեր արվեստի գործը՝ նվիրված Հայոց Ցեղասպանությանը: Վերբեռնած ստեղծագործությունը կտեղադրվի ԴԻՏԻՐ ԱՐՎԵՍՏԻ ԳՈՐԾ բաժնում:
Ուշադրություն. կայքը պատասխանատվություն չի կրում ԴԻՏԻՐ ԱՐՎԵՍՏԻ ԳՈՐԾ բաժնում վերբեռնած աշխատանքների հեղինակային իրավունքների իրական և ոչ իրական լինելու հարցում: Հեղինակային իրավունքի հնարավոր խախտում նկատելու դեպքում խնդրում ենք գրել
[email protected] էլ. հասցեով:

ԴԻՏԻՐ ԱՐՎԵՍՏԻ ԳՈՐԾ

Արվեստագետ.

Ադրիանա Անգոլյան