Կենցաղային ժանրի նկարիչ Հմայակ Արծաթբանյանը հայկական կոտորածներից խորապես ազդված, ստեղծեց մի շարք կտավներ՝ ցուցանելով թուրքերի կողմից հայերի հանդեպ կատարվող վայրագությունները: «Թուրքերի վայրագություն» կտավում պատկերված տեսարանն ընդամենը մեկ պահն է այն սարսափահար իրադարձությունների, որն անվանվեց ՑԵՂԱՍՊԱՆՈՒԹՅՈՒՆ:

Սարգիս Խաչատուրյանը ստեղծել է մի շարք նկարներ հայ գաղթականների թեմաներով: Այս աշխատանքը ևս պատկանում է այդ շարքին: Տառապած և մտահոգ դեմքեր, շարժում, որը կարծես քարացած լինի, նկարի միջոցով փոխանցող լռություն ու հարց, որ դաջված են նրանց դեմքերին՝ ի՞նչ է լինելու հայ ազգի ճակատագիրը:

1924 թ.-ին Վիեննայում, նկարչի աշխատանքներով տպագրված ալբոմում, նրան բնութագրող մի արտահայտություն էր նշված՝ «Հայոց վշտի երգիչ»:

Այս աշխատանքը Մ. Սարյանի առաջին արձագանքն է իր ժողովրդի դեմ իրագործված Մեծ Եղեռնի: Կտավի վրա ցիրուցան եղած մրգերի ու կենցաղային իրերի քաոսի մեջ հնչում է նկարչի հոգու ճիչը: Եգիպտական դիմակները, որպես պատմության դատավորներ, հայ ժողովրդի սպանդը գնահատում են որպես համամարդկային ողբերգություն:

Սարյանական ներկապնակում հայտնված սև գույնը արտահայտեց ապրումների ողջ ողբերգականությունը: Սակայն իր հոգով նուրբ ու զգայուն հայ մտավորականությունը, որը խորապես ցնցված ու անպաշտպան էր այդ շրջանում, մի քանի տարի անց պետք է վերածներ հայրենի մշակույթը հարազատ երկրում: Այդ հզոր ներուժի գաղափարը խորհրդանշում է Ալեքսանդր Ծատուրյանի դիմանկարի լուսավոր հետին ֆոնում պատկերված պտղի ու ծաղկող ճյուղի մոտիվը: